Dag 1

Dag 1

Lokatie: Rusland, Vyborg, huisje van Julia
Temperatuur: 0 graden Celsius
Weer: Storm, wind
Censuur: Klein beetje

We werden vanochtend (dat betekent dat het voor óns ochtend was, voor de Russen is het al middag) 3x gewekt door de huistelefoon... We ontbeten met kruidenboterbrood en heel sterke thee. Na het ontbijt trokken we de tent (winterjas, 2 truien, dubbele sokken, muts en skihandschoenen) aan en liepen we naar buiten. Velen klagen altijd over de kou, maar voor mij hielp de koude wind me om wakker te worden en verdreef het de pijn in mijn gewrichten, veroorzaakt door mijn o zo zachte matrasje. Julia, haar man en haar zoon, Sawa haalden ons op met hun auto. Franja, Julia en haar man stapten in en ik, Sonja en Ronald kregen een rondleiding door Vyborg van Sawa. Ook hier had ik me mentaal voorbereid op armoede en dat was inderdaad geen overbodige luxe. Er stonden prachtige gebouwen in pastelkleuren, maar alles was verouderd en vervallen. Dit was waarschijnlijk ooit een supermooie plaats geweest, maar alles was nu vervallen en geleefd. Vyborg wordt ook wel een dode plaats genoemd omdat alles zo oud is. Je zag ook aan de mensen dat het welvaartsniveau hier echt een heel stuk lager is dan in NL. Ik maakte van de rondleiding meteen gebruik om een heel leuk spelletje te spelen dat 'Japans toeristje' heet. Dat houdt in: Van elke meter een foto maken... Het plaatselijk wil die de naam Russen draagt keek me aan met een blik die zei 'jij gekke veel te lange wandelende eskimo, maak geen foto's' xD. Na een tijdje kwamen we aan op een plein waar eigenlijk niks op stond. Daar kwamen we Franja, Julia en haar man tegen. Met zijn allen liepen we naar hun huisje, terwijl Sawa ons onderhield over de geschiedenis van Vyborg. Helaas werden we overvallen door een storm en vluchtte al het plaatselijk wild naar binnen. Ik wou eigenlijk wel doorlopen maar goed, de rest wou gebak en genieten van een kopje thee* dus vluchtten we een piepklein cafeetje in. Daar aten we een lekker gebakje en na een uurtje konden we weer verder. Sawa, ik en Sonja gingen alvast naar het huisje. Dat betekent dus: ver weg in een anoniem huis 5 trappen opklimmen en een donker gangetje in waar een paar houten deuren zijn. De dikke kat Leo groette ons. Sawa opende een houten deur en liet ons binnen. Dit huis was dus nog 3x kleiner dan het huis waar wij sliepen. Dit huis bestond letterlijk uit 1 kamer van 3x3 en een minibadkamer dat even groot is als het toilet bij ons is. Het bed staat opgevouwen tegen de muur en overal en nergens staan allemaal spullen. Er waren nog meer bewoners: 1 kat en een corgi hondje. We mochten onze spullen niet op de grond zetten omdat de kat het misschien zou 'markeren' (dit was een volle man). We kregen thee en kletsten wat. Na een tijdje kwamen Franja en de rest thuis en aten we wat. Een soort van pasta met vlees. De volwassenen genoten echt van hun glaasje water omdat het zo goed voor hun hart was. De volwassen vrouwen gingen na het eten koningin Corgi uitlaten en vader en zoon gingen in de storm met een dikke jas aan op het balkon een sigaretje roken. Het is maar wat je belangrijk vindt... De man van Julia showde ook nog even zijn gitaarskills van zijn metalband. Was cool vandaag :)