Dag 11

Temperatuur: -2 graden

Weer: Winderig en droog

Stemming: Ik ben moe en ik heb het koud, maar paarden zijn leuk.

Vandaag moesten we voor ons doen extreem vroeg op 10:45.. Ik had de nacht ervoor een 'ik kan niet slapen' aanval, dus ik ben tot 08:15 in een stoel bij het raam gaan zitten lezen. De zonsopgang hier in Sint Petersburg is best mooi. Om 10:45 hoorde ik Sonja voor het raam vloeken. Het had gesneeuwd! Straks ging het paardrijden misschien niet door! Franja belde met de vraag of het door ging en gelukkig zou het doorgaan. We ontbeten flink, want daar was echt helemaal niks. Toen we met zijn allen naar buiten gingen had ik het voor het eerst echt koud. De sneeuw en die harde wind, brrrr. We moesten eerst een flink stuk door een soort van parkje lopen en daarna gingen we met de metro. Ik vind de metro altijd wel de leukste manier om te reizen omdat het zo anders is dan in NL. Na de metro waren we in een heel ander stuk van Sint Petersburg belandt. Nu moesten we met de bus. En laat de bus nou net het meest oncomfortabele vervoersmiddel van de stad zijn. Het is er altijd te vol en te warm. Nu hadden we gelukkig zitplaatsen omdat we de eersten waren van de hele rit. We moesten eerst een half uur wachten omdat de bus vol moet zijn voordat hij vertrekt. Daarna gingen we eindelijk rijden. Ik denk dat de rit zelf een uur was. Toen waren we echt buiten Sint Petersburg vlak bij een bos. Het was ontzettend koud daar en we moesten een tijdje zoeken voordat we eindelijk een taxi hadden gevonden. Dit was trouwens ook een van de eerste keren dat ik een taxi met een chauffeuse in plaats van een chauffeur mee maakte. Best bijzonder. Na een rit door de bossen van 20 minuten over een hobbelige modderweg moesten we uitstappen, want de auto kon moeilijk verder. We moesten nog 5 minuten lopen tot we bij een soort van recreatieparkje kwamen met een speeltuin, kinderboerderij, klein cafe en een manege. Het zag er allemaal modderig en koud uit, maar de paarden waren goed verzorgd. Er was als 'bak' een soort van overdekte ronde omheining waar de kinderen les kregen. Maar er waren niet alleen maar manegepaarden, er waren ook privepaarden en hier, in Rusland, is het als jong meisje van een jaar of 7 a 8 jaar niet raar als je dan een mooi paard cadeau krijgt... Echt ongelooflijk, je zag heel mooie (dure) paarden die echt goede potenties hadden met kleine meisjes op hun rug en hun ouders die ernaast liepen. Bizar... Ik zou als mijn moeder heel rijk was nog steeds geen paard krijgen op die leeftijd, hoor. Na een kijkje genomen te hebben op het terrein gingen we naar dat cafe. We moesten vrij lang wachten op ons eten en mijn bouillon is nooit aangekomen, want we moesten om 15:00 naar de stal toe. Sonja kreeg een donker, gedrongen paard en ik kreeg als eerst een heel mooi rood met wit paard, maar dat bleek een privepaard te zijn en de eigenaresse (een klein meisje van 1.30) was gearriveerd.. Oke, beetje raar dat ik er dan op gezet word, maar goed, het is Rusland. Ik ga geen vragen stellen. Mijn tweede paard was een slanke vos, een merrie, met een kort geknipte manen. Het was een heel braaf paard. Er ging ook nog een derde persoon met ons mee. Een meisje die iets jonger dan ons was en die volgens mij niet al te veel rijervaring had. De begeleider ging te voet naast het derde meisje vooraan lopen. We hebben de hele rit van een uur dus alleen maar gestapt. Ik mocht nog drie meter draven om Sonja op haar paard in te halen. We hebben dus niet veel wilds gedaan maar dat had ik wel verwacht eigenlijk. Het bos zelf was koud en met hier en daar een stapel Vodka-flessen. Een beetje grauw dus, maar dat trok me eigenlijk wel aan omdat het zo'n ongetemde indruk maakte. Het was echt ontzettend koud. Ik voelde mijn tenen en vingers steeds minder. Na de rit belden we de taxi weer en gingen we weer dezelfde weg terug met de bus en de metro. Het was leuk vandaag. Ik heb weer wat meer van deze wereld gezien en dit keer vanaf een paardenrug. Eenmaal thuis heb ik de hele avond gelezen en ben ik heel vroeg gaan slapen omdat ik zo moe was. Eindelijk eens een goede nachtrust!