Dag 7

Temperatuur: 4 graden

Weer: Regen regen regen en nog eens regen

Stemming: Ik hou niet van regen, waar blijft de sneeuw?

We hebben wat vroeg opstaan betreft vandaag weer gefaald. Om 14:15 werden we wakker en om 15:30 waren we klaar om te vertrekken. Omdat de halve dag vandaag al voorbij was hadden Franja en Ronald gepland om een oude vriendin op te zoeken. Deze vrouw was eigenlijk de moeder van de beste vriend van Franja. Maar voordat we bij haar huis waren moesten we eerst ervoor zorgen dat we er kwamen. Het regende als een tierelier dus dat betekende de bus.. En wat de bussen hier in Rusland betreft. Ik hou er echt absoluut niet van. Ze zijn ten te klein en overvol. echt, je kan er nooit zitten, altijd moet je staan. Ik merk ook dat de bussen hier voor de Russische maten zijn gemaakt. Ik kan met mijn 1.81 niet zeggen dat ik lekker kan staan. ook is het hartstikke warm, zo, met je tent en al die andere mensen plus nog een verwarming. En als je daar zo krap staat te zweten, komt het ook nog eens 9 van de 10 keer voor dat er file is. Sint Petersburg is gebouwd in de tijd dat er nog maar een paar duizend mensen woonden en het centrum is dus niet bestand tegen 6 miljoen inwoners. Zeker niet als blijkt dat de helft daarvan wel een auto heeft. Vooral op de bruggen is altijd file, en laten er nou net meerdere rivieren door Sint Petersburg lopen. Na 20 minuten in de bus te hebben gezweet konden we eindelijk uitstappen en door de regen naar het huis van die vriendin gaan lopen. Sommigen haatten het weer en de kou hier, maar ik vind het wel verfrissend. Het maakt je wakker en koelt je af na een hete reis zoals deze. Na een kwartiertje lopen kwamen we aan bij het huis, die in een soort van megaflat zat die ook een binnenplaats had. Ze zwaaide al naar ons vanuit haar raam. We liepen naar boven via het vervallen trappenhuis (typ-isch Russisch) en begroetten haar. De mensen hier zijn allemaal zo aardig! Ze gaf behalve Sonja en haar ouders ook mij een knuffel terwijl ze me niet eens kende! Zij had ook best een groot huis voor Russische begrippen. 3 kamers terwijl ze er alleen woont. We gingen eerst naar de huiskamer waar er heel wat in het Russisch afgekletst werd. Je zou verwachten dat zo'n gesprek je heel snel verveeld als je niks kan verstaan, maar bij mij duurt dat vaak wel even. Lena (de vriendin) had voor Sonja en haar ouders cadeaus gekocht, maar voor mij niets omdat ze niet zeker wist of ik zou komen. Ik vind zoiets niet erg, maar meteen liep ze naar achteren om nog iets voor mij te halen. Ze gaf me een armband van meer dan 50 jaar oud die nog van haar grootmoeder was geweest.. Echt heel aardig van haar. En het is nog een mooie armband ook. Na het kletsen in de huiskamer gingen we naar haar ongelooflijk schattige en snoezige keuken. Het leek wel de keuken va een pop. Compleet met snoezige rode gordijntjes en van die kaarsen die op glaasjes lijken, maar dan gevuld zijn met een soort van gelei. wat een grappig iets is, is dat de Russen als ze bezoek krijgen altijd roepen dat ze niks in huis hebben, maar dat de keukentafel ondertussen steeds voller en voller wordt... Chocola, taart, hartig eten, tapas etc. Alles komt er te liggen en de koelkast wordt steeds leger. Ik heb me weer lekker vol gevreten hier. Hier willen ze absoluut niet hebben dat je honger lijdt, dus wordt je volgepropt. Echt lief gewoon. Nadat we een paar uur bij Lena waren gingen we door de regen weer terug naar huis toe. We hebben ons de hele avond weer als verslaafden gedragen en 'Under the Dome' gekeken. We hebben ook nog een keer heel veel vuurwerk buiten gezien. Hier is er geen gezeur over hoeveel dagen je van tevoren vuurwerk mag afsteken. Hier steekt men het ook rustig om 03:00 af. Who cares? Morgen gaan we een kerk bezoeken die van binnen helemaal versierd is met mozaiek.