Dag 3: Op naar Sint Petersburg en Kerstmis :)

Lokatie: Sint Petersburg, huis van Larisa (oma van Sonja)

Temperatuur: 2 graden celsius

Weer: Regen, af en toe droog

Stemming: Lui en in een eetstemming

Vandaag wil ik een paar Russische gebeurtenissen beschrijven waarom jullie echt gaan lachen...

Ten eerste: Het ontbijt op zijn Russisch. Het begint ermee dat het water uit de kraan niet drinkbaar is, dus je moet altijd je water eerst koken. Dus als je wat water in je flesje wilt doen ben je daar 5 a 10 minuten mee bezig. Dan kwam het moment waarop blijkt dat we in ons huisje geen koelkast hebben en we dus bederfbare etenswaren tegen het raam aan moeten zetten. Ook is de keuken heeeeeel klein dus ontbijten we met een kampeertafeltje met een paar stoelen er omheen. Ondertussen ben je ervan verzekerd dat de telefoon een paar keer afgaat, wat sms'en/whatsappen/skypen etc. gebeurd hier niet. Bijna niemand heeft ook een smartphone. Na het ongelooflijk ontspannende ontbijt moesten we opschieten om de koffers in te pakken. Vandaag zouden we naar Sint Petersburg vertrekken...

Ten tweede: Het station zit ergens ver weg afgelegen met maar een weg die er naartoe leidt die helemaal zwart is van het stof. We namen afscheid van Julia, haar man en Koningin Corgi. (Wat een ongelooflijk aardige mensen). Na het afscheid sloten we ons aan bij de stroom mensen die met hun koffers naar binnen worstelden. Dit station heeft dus ook geen deuren die automatisch open gaan, nee, dit zijn deuren die je met zijn allen open dauwt en dan gauw doorheen kruipt met je koffer achter je aan. Geen gedoe, gewoon duwen: Ieder voor zich. Na de 1e deur sleep je nog nahijgend je koffer een hal in. En dan komt het volgende obstakel: Poortjes en een trap naar beneden. Eerst dauw je je kleine stukje papier met Russisch Chinees door een gleufje en dan moet je op topsnelheid door het poortje hollen om niet door midden gehakt te worden door de deurtjes.. De overige overlevenden hinken naar de trap. Joepie: Met je 20 kilo zware koffer nog eens 20 treden naar beneden! En als je je arm dan nog niet ontwricht hebt, mag je na een stukje lopen weer gezellig 30 treden naar boven klimmen! Lang leve Rusland! En dan, als laatste obstakel voor de laatste overlevenden: De trein zelf... Hier geen mooi trapje waar je lekker met je koffertje overheen mag schrijden, nee hoor, gewoon eerst een sprong van een halve meter maken voordat je goed en wel in de trein bent belandt.. Het verbaast me dat er eigenlijk nog mensen met de trein gaan! In de trein mochten we ons ook weer door on-automatische deuren heen wurmen voordat we ons hijgend op een bankje lieten vallen. Een dikke, chagrijnige vrouw keek mij en Sonja meerdere malen afkeurend aan. Mij om mijn haar (geverfd en ongekamd) en Sonja om haar vermogen om haar benen op koffers te leggen. Ondertussen kocht ze ook nog wat ijs van een dame die met eten langs liep. Nooit te koud voor ijs... We werden 2 keer (hier kan NS nog wat van leren) gecontroleerd door een meute grommende controleurs. Ik kreeg bijna een hartaanval omdat ik dacht dat ik mijn kaartje kwijt was. Lang Leve Rusland!

Ten derde: Het verkeer in Sint Petersburg is NIET zoals NL.. We hadden vier koffers, dus namen we een taxi en geloof me, dat is een hele belevenis.. Als we eindelijk in de taxi opgepropt zaten konden we vertrekken. De chauffeur ging eerst gezellig een rondje om zijn as draaien midden op de weg, gewoon met auto's en trams van beide kanten op ons af stormend. Toen reed hij lekker hard over de trambaan, auto's van beide kanten passerend. Ach het is Rusland, kan gewoon. Er was ook een wedstrijd aan de gang om wie het hardst en het meest kon toeteren. Ik denk dat onze ouwe taxichauffeur wel in de top-10 zat. Alle auto's zaten onder het stof. Ook de mooie dure auto's. Geen uitzonderingen. Er is ook geen maximumsnelheid en je houdt je alleen aan de stoplichten als die groen voor jou zijn. Ik zag zelfs een politieagent rennend voor zijn leven oversteken! Slalommen is ook een bekende zijtak van de sport 'Algemeen Autorijden in Sint Petersburg'. Gewoon tussen de auto's, trams en bussen door. Kan gewoon. Het is Rusland.

Ten vierde: De pers en internet is hier dus absoluut niet vrij en ongecensureerd. Zo wist bijvoorbeeld niemand dat onze goeie ouwe Putin met 140% van de stemmen gewonnen heeft en kon alleen de man van Julia ons over de Greenpeace-zaak informeren. Hmmm.. Ook worden sites en programma's die volgens de regering niet goed zijn gecensureerd en afgeschermd. Sonja en ik hebben dus geprobeerd om het bekende Nederlandse programma Oh Oh Cherso te kijken. Maar nee hoor, dit was 'niet geaccepteerd in de Russische Federatie'. Nou, nou, wat een vrije pers en wat een goede democratie. Ik ben benieuwd waar de meeste mannen hun 'pleziertje' vandaan halen als alle 'plezierwebsites' van internet geschrapt worden en het ook niet legaal in de winkels te verkrijgen is..

Wat hebben we verder vandaag nog gedaan? We hebben toen we bij het huis van Larisa aankwamen ons uitgeput in onze bedden gestort en hebben de hele dag geluierd. Dit huis is voor de verandering eens heel luxe met zachte bedden! Het kerstmis vieren ging vrij snel met een paar cadeau's van iedereen voor iedereen. Ik kreeg een heel mooie hartjesketting van Sonja :) We kregen ook heeeeeel veel eten, wat natuurlijk ontzettend leuk is, haha. Na Kerstmis vieren gingen we nog naar de peetmoeder van Sonja, Anja. Een ontzettend lieve vrouw die ook nog eens goed Engels sprak. Dat valt me hier wel op. Echt letterlijk iedereen is aardig. Het motto is echt dat je deelt wat je hebt. Ik vind het tot nu heel leuk hier en morgen gaan we naar de Hermitage.

Lang Leve Rusland!