Dag 4

Lokatie: Museum, Sint Petersburg

Temperatuur: 1 graden

Weer: Regen

Stemming: culturele stemming

Vandaag niet de Hermitage, maar een museum over Volkenkunde waar Anja (de peetmoeder van Sonja) werkt. We werden weer lekker vroeg wakker zoals gewoonlijk (13:50!) en moesten dus gauw aan ons ontbijt/lunch beginnen. Yoghurt, een pitabroodje en kip. Na het eten snelden we in onze tent weer naar buiten waar we de bus moesten gaan pakken. Franja was bang dat we met onze eerste stap op de weg doodgereden zouden worden, dus moesten we flink omlopen om bij de stoplichten te komen. Eenmaal 2 blokken om en een paar stoplichten verder kwamen we aan bij de bushalte die eigenlijk recht tegenover het huis stond. De halte was even stoffig als alle auto's hier. Na 10 minuten wachten kwam de bus eindelijk. ik weet eigenlijk niet wat de echte kleur van de bus was. De bus zelf was propvol... Hier hebben ze ook geen OV-Chipkaart hoor. Nee, hier is nog ouderwets een dametje in de bus zelf die de kaartjes geeft en waarbij je in cash moet betalen. Vanuit de bus had je een supermooi uitzicht over het centrum van Sint Petersburg. Vooral omdat het verkeer zoals gewoonlijk zo langzaam was. Ik kreeg gelijk een toeristentour met als gids Ronald, die de ene na de andere bijzondere plek aanwees. Ik had al verteld dat alle auto's hier onder het stof zitten en slecht onderhouden zijn, toch? Nou, ik zag vanuit de bus een auto die werkelijk de slechtst onderhouden (rijdende) auto is die ik ooit in mijn leven heb gezien.. Helemaal onder het stof, de hele linkerkant gedeukt en met tape bij elkaar gehouden, enorme barsten in de ramen en de chauffeur aan de rechterkant in plaats van de linkerkant. ongelooflijk dat dat ding nog reed.. Na een ietwat oncomfortabele busrit konden we eindelijk uitstappen en liepen we naar het museum. Hier hadden ze wel een heel rare gewoonte: Je moet blauwe zakjes om je schoenen heen doen! Ik vond/vind het er wel heel raar uitzien. Gelukkig deed iedereen het. We wandelden een hal binnen waar de traditionele kostuums van alle verschillende stammen/volkeren in Rusland hingen. Zo apart om te zien! Behalve de kostuums, was er ook een jongenskoor aanwezig die heel mooie liederen zong. Echt, normaliter vind ik de meeste klassieke muziek behoorlijk saai, maar dit was echt super! Na 20 minuten luisteren kwam Anja ons ophalen. Ze had een sleutel bij zich en opende een deur naar een tentoonstelling die eigenlijk alleen maar voor afspraken was. Wat een kans! Hier waren heel veel typische en bijzondere sieraden, zwaarden en trouwjurken van de hele Kaukasus tentoon gesteld. Anja gaf ons een hele priverondleiding! Superleuk, eindelijk kon ik mijn aandacht echt bij een rondleiding houden en dat is voor mijn doen echt speciaal. Nadat we de hele zaal door waren nam Anja ons mee naar achteren en liet ons de 90% van de sieraden die niet tentoongesteld waren zien. Ongelooflijk als je bedenkt hoeveel materiaal het museum eigenlijk achterin heeft liggen. Als je dan aan het Louvre of aan de Hermitage denkt.. Na de rondleiding deden we zelf nog een hele tour door het museum. Ze hadden alle kostuums en voorwerpen van de volkeren van de hele Kaukasus tentoongesteld. Na het museum gingen we nog wat eten in een restaurant. Ik had een of andere soep besteld, want ik kon het Russische Chinees op de kaart niet lezen. Gelukkig konden Franja en Sonja helpen. De soep was vies, dus uiteindelijk hebben Sonja en ik geruild. Het was best cool dat dit restaurant iets weghad van een huiskamer met tv's, sofa's en tapijten. Supergezellig. Hier gaan we nog een keer eten! Na het eten gingen we oude vrienden van Sonja en haar ouders bezoeken, maar voor hen was het een verrassing. Die blik van de moeder toen ze ons voor de deur zag staan zal ik nooit vergeten... We weren heel vrolijk ontvangen en gelijk werd er eten op tafel gezet. Dit was een heel gezellig atelier met veel kleuren en tekeningen. Alleen mochten ze daar officieel niet wonen dus moest alles een beetje stiekem gebeuren. Dit huis was eigenlijk best groot. Misschien wel groter dan mijn huis. De dochters konden Frans, maar het spreken ging hen helaas vrij lastig af. Nou ja, ze proberen het tenminste. Na het bezoek gingen we puffend in een minibusje weer naar huis. Was een leuk dagje dit. We gaan dit keer eens niet om 04:00 slapen, want morgen moeten we om 13:00 bij de Hermitage zijn.